Ağır sözler gelir, Türk’ün üstüne.
Nasıl güvenirim eski dostuma,
Dün benleyken, bugün hasmıma,
Yoldaş olanlarla kavgamız bitmez…
Vatan millet diyen diller lal oldu,
Birliğe dostluğa bak! Ayrı hal oldu,
Eski günler tutunacak dal oldu,
Bugün dönülürse yolumuz bitmez…
Türklük değil miydi bizi yoğuran?
İslam değil miydi gönül doyuran?
“Sizin kadar başkaları” buyuran,
Yalan dolanınla yazımız bitmez…
İhya eder beni dostun duruşu,
Dostu sevindirir hizmet yarışı,
İstismarla kardeşliği, barışı,
Zehreden aşına elimiz gitmez…
Aklımızı abilere yormadık,
Haşa uzak düşmüş diye kurmadık,
Saygıdan, sabırdan taviz vermedik,
Bugün sus demeye diliniz yetmez…
Kandemir, gün doğdu! Söz keser başı,
Bugünde ara! Dostu, ülküdaşı,
Geçmişe mührolmuş yüzlerce na’aşı
Taşıtan bu sevda burada bitmez…
Ankara – İsmail KANDEMİR